Η σημασία του «ΟΧΙ» για τη μεγαλοσύνη μας (βίντεο, εικόνες)

Πηγή: agonaskritis.gr, Πολεμικό μουσείο

«H μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».

«Σας παραδίδω κυρία πρόεδρε την ελληνική σημαία για την οποία έχουμε δώσει όρκο να την υπερασπιζόμαστε μέχρι την τελευταία ρανίδος του αίματος».

«Δε θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Τρεις φράσεις που απλά αποδεικνύουν το μεγαλείο του «ΟΧΙ» το 1940 και της εθνικής αντίστασης στην ελληνική και γενικότερα στην ευρωπαϊκή ιστορία, κόντρα στον ολοκληρωτισμό, κόντρα στον φασισμό.

Πέρασαν 81 χρόνια από το ιστορικό «ΟΧΙ» των Ελλήνων στην επίθεση της φασιστικής Ιταλίας. Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε ότι η μέρα αυτή σημάδεψε την Ελλάδα από τον πόλεμο του 1940 και έμεινε γνωστή ως επέτειος του «ΟΧΙ», αλλά τι ακριβώς είναι αυτό που γιορτάζουμε;

Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου και με διάρκεια μόλις μιας ώρας (και κάτι) λόγω των μέτρων κατά του κορονοϊού έγινε φέτος η στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Και δυο γεγονότα ήταν αυτά που συγκίνησαν.

Όπως κάθε χρόνο, συγκινητική ήταν η στιγμή που κατά τη διάρκεια της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, ένας πιλότος F-16 έστειλε το δικό του μήνυμα για την εθνική επέτειο. Φέτος, όμως, υπήρξε ακόμη μια δυνατή στιγμή, που συγκίνησε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου: η πτώση αλεξιπτωτιστών και η παράδοση της ελληνικής σημείας.

Ο πιλότος που έστειλε φέτος το μήνυμα σε όλους τους Έλληνες ήταν ο επισμηναγός Χριστόδουλος Γιακουμής, της ομάδας Ζεύς με περισσότερες από 1.400 ώρες πτήσεις σε F-16. Όπως ο ίδιος ανέφερε, πέρασαν 81 χρόνια από τότε που η ελληνική ψυχή κοίταξε στα μάτια τον εχθρό.

Συνέχισε το μήνυμά του με τους στίχους του Κωστή Παλαμά: «Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». «Χρόνια πολλά Ελλάδα, Χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη, Χρόνια πολλά Μακεδονία», υπογράμμισε ακόμα.

Όλο το μήνυμα του Έλληνα πιλότου, έχει ως εξής:

«Καλημέρα Έλληνες, χρόνια πολλά. Πέρασαν 81 χρόνια από τότε που η ελληνική ψυχή κοίταξε στα μάτια τον εχθρό και αντιστάθηκε, πάλεψε και τελικά νίκησε.

Με τα λόγια του Κωστή Παλαμά "η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα". Χρόνια πολλά Ελλάδα, χρόνια πολλά Θεσσαλονίκη, χρόνια πολλά Μακεδονία».

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευχαρίστησε στο πρόσωπό του τις Ένοπλες Δυνάμεις που μας προστατεύουν από κάθε κίνδυνο.

Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε λίγο πιο μετά και οι πτώσεις των αλεξιπτωτιστών. Για 1.000 μέτρα έκαναν ελεύθερη πτώση και στη συνέχεια άνοιξαν τα αλεξίπτωτα και έπεσαν μπροστά από τους επισήμουες, αφήνοντας πίσω τους και ειδικό καπνό.

Ο επικεφαλής παρέδωσε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ελληνική σημαία, που άνοιξε ενώ έπεφτε, και εκείνη να τον ευχαριστεί συγκινημένη. «Σας παραδίδω κυρία πρόεδρε την ελληνική σημαία για την οποία έχουμε δώσει όρκο να την υπερασπιζόμαστε μέχρι την τελευταία ρανίδος του αίματος», ανέφερε.

Όταν μας εξύμνησαν και οι Τούρκοι για την αντίσταση

Η απόφαση της Ελλάδας να αντισταθεί προκαλεί αυθημερόν εκδηλώσεις θαυμασμού, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία και τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Σταδιακά αρχίζουν να καταφθάνουν δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης, με πρώτο αυτό του βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιου ΣΤ', που τονίζει: «Η υπόθεσίς σας είναι και ιδική μας υπόθεσις». Στο ίδιο μήκος κύματος και το τηλεγράφημα του Τσόρτσιλ: «Θα σας παράσχομεν όλην την δυνατήν βοήθειαν μαχόμενοι εναντίον του κοινού εχθρού και θα μοιρασθώμεν την κοινήν νίκην».

Οι ΗΠΑ, που ήταν εκτός πολέμου, εξέφρασαν απλώς τη λύπη τους δια του Προέδρου Ρούζβελτ, ενώ η Σοβιετική Ένωση παρέμεινε «άφωνη», αφού δεσμευόταν από το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ.

Σε αντίθεση, ο Τουρκικός Τύπος δεν φείσθηκε διθυραμβικών επαίνων για το «ΟΧΙ». Η «Ικδάμ» έγραφε στις 29 Οκτωβρίου «Ζήτω η Ελλάς! Είμαστε υπερήφανοι, που έχουμε σύμμαχο ένα τέτοιο έθνος», ενώ η «Βακίτ» ανέφερε την Ελλάδα ως «αλησμόνητο για όλο τον κόσμο παράδειγμα γενναιότητας».

«La Tribune»: H σημασία του «ΟΧΙ» του 1940

Έναν παραλληλισμό του «ΟΧΙ» του 1940 και την επίδραση που έχει στη συνείδηση του Έλληνα επιχείρησε το 2015 (τότε που η χώρα περνούσε δύσκολες στιγμές) στο κεντρικό θέμα της διαδικτυακής της έκδοσης η γαλλική εφημερίδα «La Tribune».

«Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Έλληνας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς είπε "ΟΧΙ" στο τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή.

Η ημερομηνία έχει γίνει μια εθνική εορτή που δίνει το "ΟΧΙ" ιδιαίτερη αξία στην Ελλάδα», ανέφερε και συνέχισε: «Το "ΟΧΙ" έχει ιδιαίτερη σημασία στον ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο.

Αυτό το "ΟΧΙ" αναπόφευκτα θυμίζει το "ΟΧΙ" του 40. Ένα "ΟΧΙ" που έφερε στην Ελλάδα έναν τρομερό πόλεμο, αλλά έδωσε πίσω μια χαμένη υπερηφάνεια σ' έναν λαό, που σπαρασσόταν από τη μικρασιατική καταστροφή του 1922.

Αφού ο αρθογράφος καταγράφει τα γεγονότα εκείνης της εποχής επισημαίνει ότι ο Ντούτσε περίμενε να κάνει περίπατο στην Ελλάδα, αλλά «η ελληνική αντίσταση είναι μεγάλη».

«Ένα "ΟΧΙ" που έσωσε την Ευρώπη;», διερωτάται και προσθέτει: «Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να επισημάνουμε τη σημασία των "ΟΧΙ" στην παγκόσμια ιστορία. Η ελληνική αντίσταση ανάγκασε τον Χίτλερ να αλλάξει τα σχέδιά του για την εισβολή της ΕΣΣΔ.

Η επιχείρηση "Μπαρμπαρόσα" δεν ξεκινησε έως τις 22 Ιουνίου. Πολύ αργά, πιθανώς θα φθάσει στη Μόσχα πριν από το χειμώνα.

Το "ΟΧΙ" τελικά βοήθησε τη νίκη των Συμμάχων; Κάποιος μπορεί να σκεφτεί, αν και, φυσικά, αποτελεί ένα μόνο στοιχείο μεταξύ άλλων. Το "ΟΧΙ" από το 1940 έχει μείνει στην ιστορία και παραμένει ένα κομβικό σημείο της αντίστασης.

Αμέσως μετά την απελευθέρωση, η 28η Οκτωβρίου έγινε η δεύτερη εθνική ημέρα της χώρας, "επέτειος του ΟΧΙ" μετά την 25η Μαρτίου ημέρα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας. Είναι μια γιορτή ότι οι Έλληνες είναι πολύ δεμένοι και δείχνει την εθνική ενότητα».

Η είσοδος της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η Επέτειος του «ΟΧΙ» μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά.

Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Επίσης, σε πολλές χώρες του κόσμου, ελληνικές κοινότητες γιορτάζουν την Επέτειο του «ΟΧΙ».

Το χρονικό του Ελληνοιταλικού πολέμου

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του ’40 ή Έπος του ’40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας. Διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες επιτέθηκαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941.

Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο Ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα Αλβανικά εδάφη, ως αποτέλεσμα της μέχρι τότε αποτελεσματικής αντιμετώπισης των Ιταλο-Αλβανικών δυνάμεων. Η ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος. Η άρνηση της Ελλάδας εορτάζεται στην «Επέτειο του ΟΧΙ».

Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β’ Π.Π. και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες.

Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας.

Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Οι πρώτες προκλήσεις ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1940. Στις 15 Αυγούστου 1940 ένα ιταλικό υποβρύχιο βύθισε το ελληνικό πολεμικό πλοίο «Έλλη».

Το τελεσίγραφο του Μουσολίνι και το «ΟΧΙ» του Μεταξά

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Μετά το «ΟΧΙ»

Μετά την άρνηση του δικτάτορα (το γνωστό «ΟΧΙ»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα μέσω των Ελληνο-αλβανικών συνόρων.

Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν προωθηθεί στο ένα τέταρτο σχεδόν του εδάφους της Αλβανίας, καταλαμβάνοντας κατά σειρά τις πόλεις: Κορυτσά, Πόγραδετς, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο και Χειμάρρα. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή βόρεια της Χειμάρρας.

Ο Ελληνικός στρατός που ο Μουσολίνι δεν υπολόγισε και τόσο υποτίμησε, κυνήγησε τους Ιταλούς μέσα στην Αλβανία. Ο βαρύς χειμώνας όμως, η παγωνιά και το χιόνι που σκέπαζε τα βουνά της Πίνδου, ταλαιπώρησε αφάνταστα τους στρατιώτες και των δύο αντιπάλων. Τα κρυοπαγήματα και οι θάνατοι από το κρύο ήταν πολύ συχνά.

Παρά τις τόσες δυσκολίες όμως, οι Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν ηρωικά και κατάφεραν αυτό που ο Μουσολίνι ποτέ δεν πίστευε.

Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι Γερμανοί που ήταν σύμμαχοι της Ιταλίας, ήρθε να δώσει τη λύση.

Στις 6 Απριλίου 1941 επιτέθηκαν στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Αυτή τη φορά βρίσκει εξαντλημένο από τον πόλεμο τον ελληνικό στρατό.

Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.

Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα.

Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.

Μέχρι το τέλος Απριλίου οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Άρχισε για την Ελλάδα η μαύρη περίοδος της κατοχής.

Ο λαός υπέφερε από την πείνα και χιλιάδες πέθαναν αβοήθητοι στους δρόμους. Οι Έλληνες όμως δεν έχασαν την ελπίδα τους και τα κατάφεραν! Η ευλογημένη ώρα της απελευθέρωσης έφτασε στις 12 Οκτωβρίου του 1944. Όλοι εκείνοι οι Έλληνες στρατιώτες που πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου παραμένουν στην ιστορία ως σημείο αναφοράς και τιμής. Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα μιας αγγλικής εφημερίδας στις 4.4.1941: «Από τώρα και στο εξής δε θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Γιατί καθιερώθηκε ο εορτασμός την ημέρα αυτή

Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.

Η Ελλάδα γιορτάζει με την 28η Οκτωβρίου την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γίνεται στη Θεσσαλονίκη, η επίσημη εορτή με κάθε λαμπρότητα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις (όπως και στην Κύπρο), ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.

Κατά στην επέτειο του «ΟΧΙ», τηλεόραση και ραδιόφωνο προβάλλουν επετειακές εκπομπές μνήμης και κάνουν ιδιαίτερη μνεία στην «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο, η οποία με τα πατριωτικά της τραγούδια εμψύχωνε τους στρατιώτες και μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων στη Βόρεια Ήπειρο. Σχετικό επίσης επετειακό υλικό παρουσιάζει και όλος ο ελληνικός έντυπος τύπος (εφημερίδες και περιοδικά).

Πότε καθιερώθηκε η γιορτή

Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασμός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει μάθημα την ημέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγματος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ.

Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίες όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Πιο κάτω μια εξαιρετική διασκευή του τραγουδιού «Παιδιά της Ελλάδος» από τον Κώστα Κακογιάννη.