Τα «μαθήματα» ζωής που μας άφησε η Φώφη

Η Φώφη Γεννηματά άφησε «πολλά» πίσω της ως παρακαταθήκη για όλους μας. Ειδικά με τη δύναμη που είχε επιδείξει και την αξιοπρέπειά της. Ούσα μαχήτρια έως το τέλος. Γενναία και θαρραλέα η μάχη της, δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία της και τα «μαθήματα» που «έγραψε» στο «βιβλίο» της ζωής της είναι πολλά. Πρώτα από όλα για την ίδια τη ζωή.

Πόσο δύναμη και πόση αλήθεια κρύβουν αυτά τα λόγια της; «Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά, την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα έτσι». 

Η ίδια έφυγε από τη ζωή πολύ νέα (μόλις 57 ετών), όπως και ο πατέρας της (όσοι τον έζησαν έχουν να λένε, επίσης, για το έργο του ως πολιτικός και για το ήθος του). Με τον ίδιο τρόπο πέθανε και η μητέρα της. Τουλάχιστον, τώρα θα είναι μαζί...

Η 25η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού και είναι αφιερωμένη στην πρόληψη, την ευαισθητοποίηση και τη σωστή ενημέρωση. Και αυτή τη – μουντή και βροχερή – ημέρα έγινε γνωστή η τραγική είδηση, αυτή την ημέρα η Φώφη Γεννηματά διάλεξε να ταξιδέψει, ενώ εδώ και 13 χρόνια έδινε τη δική της μεγάλη μάχη... 

Όπως έγραψε και ο Γιάννης Κούρκουλος στο Facebook: «Πόσο οξύμωρο αλήθεια, μια ολόκληρη οικογένεια να φεύγει σε ένα νοσοκομείο, μία "ολάκερη" οικογένεια, αυτού που έκανε το "Εθνικό Σύστημα Υγείας" πραγματικότητα. Ένα ΕΣΥ για όλους, για έχοντες, κατέχοντες και μη έχοντες...». 

Ο Κώστας Τασούλας, Πρόεδρος της Βουλής, υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Τώρα που έχουμε την εικόνα της δεινής αναμέτρησης με τον καρκίνο αντιλαμβανόμαστε το πάθος της για τη Δημόσια Υγεία και την εμμονή της ώστε η Πολιτεία διαχρονικά να στηρίξει αυτό που ο αείμνηστος πατέρας της είχε ξεκινήσει. Τη Δημόσια Υγεία και τα μάτια μας».

«Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια», έλεγε η Φώφη Γεννηματά.  

«Όταν έγινα 43 ετών, σχεδόν για ένα χρόνο, νόμιζα ότι θα πεθάνω επειδή είχα ακριβώς την ίδια ηλικία με αυτήν της μητέρας μου όταν πέθανε κι η κόρη μου τη δική μου, όταν πέθανε η μαμά μου. Ήθελα μόνο να είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και περίμενα να έρθει πρώτα ο καρκίνος και μετά ο θάνατος. Όταν έκλεισα τα 44, σηκώθηκα και κατάλαβα ότι τελικά θα ζήσω. «Αυτό που με δίδαξε (σ.σ. ο καρκίνος) είναι ότι η ζωή είναι ωραία. Έμαθα να μη χάνω στιγμές. Να απολαμβάνω το σήμερα. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να προσβλέπω στο αύριο. Ζω σε ρυθμούς τρέλας στην καθημερινότητά μου, αλλά είναι επιλογή μου», είχε πει, ακόμα, η Φώφη όλων μας. 

Η πολιτική σκηνή της χώρας έγινε ακόμα πιο φτωχή. Σε μια περίοδο που οι μεγάλες προσωπικότητες στον πολιτικό χώρο... στερεύουν για τη χώρα. Τη συνόδευε ένα «βαρύ» όνομα στο «γράψιμο» της ιστορίας, λόγω του μέγιστου πατέρα της, ενός από τους μεγαλύτερους πολιτικούς που ανέδειξε διαχρονικά η χώρα.

Με αγώνα, με ενωτικό πνεύμα και με ευγένεια, πήρε το κόμμα (ΚΙΝΑΛ) - το οποίο είχε υπηρετήσει ως ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και ο πατέρας της - υπό διάλυση και το άφησε στο 8,1% ως πολιτική παρακαταθήκη. 

«Διασφαλίστε την ενότητα του Κινήματος Αλλαγής. Συμβάλλετε για να γίνει ομαλά η αλλαγή της ηγεσίας. Δουλέψτε για το κόμμα», φέρεται να είναι το τελευταίο μήνυμα που έστειλε στους στενούς της συνεργάτες. Η ενότητα του κόμματος ήταν το κύριο μέλημα της ακόμα και τις στιγμές που ένιωθε να χάνει τις δυνάμεις της από την αρρώστια, την οποία δε φοβήθηκε να δει κατάματα.

Η ανακοίνωση του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» για την πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής έκοψε σε όλους μας τα… πόδια: «Σήμερα 25/10/2021 και ώρα 12:04 μμ στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, απεβίωσε η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά μετά από πολυετή μάχη και παρά τις προσπάθειες των θεραπόντων ιατρών. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της».

Θα σταθώ ξανά στα ίδια λόγια της: «Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά, την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα έτσι».

Καλό ταξίδι, Φώφη Γεννηματά...

Και το ωραίο μάθημα ζωής που μας άφησες, δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε. Θα το «διαβάζουμε», ώστε να είμαστε οι καλύτεροι «μαθητές» σου.